امسال، طالخونچه محرم را آرام‌تر آغاز کرد؛
بی‌هیاهوی دسته‌ها، بی‌صدای کوبیده شدن طبل در کوچه‌های خاک‌خورده‌ی محله‌ها.
اما سکوت کوچه‌ها، آینه‌ای شد برای انعکاس روشنی دل‌ها.
در نبود صف‌های منظم هیئت‌ها، مردم راهی مساجد شدند؛
جاهایی که اگرچه سکوت داشت، اما حرارت دل‌ها را بیشتر در خود جای می‌داد.
انگار قرار بود امسال، کوچه‌ها خاموش بمانند تا چراغ دل‌ها روشن‌تر بدرخشند.
به گزارش طالخونچه نیوز؛ محرم امسال در طالخونچه، برخلاف سال‌های گذشته، رنگ و بوی تازه‌ای داشت. دیگر از دسته‌های شلوغ و علم‌هایی که کوچه‌ها را می‌لرزاندند خبری نبود.
در چند شب گذشته محرم، طالخونچه آرام‌تر از همیشه بود. چراغ دل‌ها روشن‌تر از کوچه‌ها. مردم با صدای مداحی که آرام از بلندگوهای مسجد می‌آمد، آهسته قدم برمی‌داشتند؛ مثل کسی که بخواهد با سکوتش احترام بگذارد به داغی که سال‌هاست تازه مانده.
پیرمردی در پله‌ی ورودی مسجد نشسته بود، چای نذری در دست، و نگاهی در افق: «یه چیزی نیست… اما انگار دلِ مردم بیشتر پناه آورده به خودِ مجلس.» در گوشه‌ای، کودکی با چشم‌هایی خواب‌آلود به پرچم سیاه بالای منبر خیره بود. مادری آرام در گوش او چیزی گفت، شاید قصه‌ی عاشورا را.
در آن شب آرام، چیزی بیش از نور و صدا جریان داشت؛ دل‌ها با خود حرف می‌زدند، و ما تلاش کردیم این نجواها را بشنویم. از جوانانی که با محرم بزرگ شده‌اند، تا پیرغلامانی که هنوز در گوشه‌ی دل‌شان نوای نوحه‌خوانی مرحومان حاج جواد هادیان و عبدالعلی طاهریان می‌پیچد.
برخی جوانان گفتند هنوز دل‌شان با آن هیئت‌های مردمی گره خورده که در کوچه‌ها راه می‌افتاد. می‌گفتند که مراسم در فضای باز، حس رفاقت و باهم‌بودن بیشتری دارد، چرا که بسیاری از آن‌ها هیئت‌هایی کوچک داشتند که به قول خودشان «خودشان ساخته بودند، خودشان زنجیر می‌زدند، خودشان گریه می‌کردند». اما برخی دیگر معتقد بودند که امسال به‌دلیل گرمای شدید، برگزاری در مساجد تصمیمی درست بود. آن‌ها امنیت، تمرکز، و صمیمیت بیشتر در مراسم را دلایل حمایت‌شان دانستند.
- یکی از بانوان گفت: «همین که جوون‌ها بیان مسجد، همین که بین‌شون پیرهامون هم باشن و یه سلام و علیکی رد و بدل شه، خودش حسینیه‌ست.»
در یکی از گفت‌وگوها، خبرنگار ما سرگرم شنیدن صحبت‌های جوانی بود که با شوق از هیئت محله‌شان می‌گفت. چشم‌هایش برق می‌زد. پیرمردی که در نزدیکی ایستاده بود، نتوانست سکوتش را نگه دارد و وارد بحث شد. نه از سر بی‌نظمی؛ دلش پر بود از خاطرات محرم. او هم دلش می‌خواست از محرم بگوید. جوان لبخند زد، و بی‌هیچ گله‌ای گفت‌وگو را با او شریک شد. صحنه‌ای ساده، اما صمیمی؛ نشانی از اینکه اگر نسل‌ها به هم گوش بدهند، محرم زنده‌تر می‌ماند.
در مشاهدات میدانی، برخی مساجد همچون مسجد امیرالمؤمنین، مسجدالرضا، مسجد سجاد، مسجد قائم و دیگر اماکن مذهبی، مراسم را با انسجام خوبی برگزار کردند. برنامه‌هایی چون زنجیرزنی، روضه‌خوانی و سینه‌زنی در همان فضاها با شکوه خاصی در حال برگزاری است.
برخی شرکت‌کنندگان پیشنهاد کردند که این مدل مشارکت و هم‌نشینی بین نسل‌ها، در ماه‌های دیگر مانند ماه مبارک رمضان نیز ادامه یابد. در میان صحبت‌ها، نام‌هایی چون جعفر منصوری، ابراهیم طاهریان، اصغر نجاریان، حاج یحیی علامی، عبدالحسین طاهریان و دیگر پیرغلامان به زبان آمد؛ یادآور صداقت و اخلاص نسل‌هایی که محرم را زنده نگاه داشته‌اند.
پسرکی از مادرش پرسید: «مامان، امسال چرا نرفتیم دنبال هیئت؟» مادر مکثی کرد، به سمت مسجد اشاره کرد و گفت: «ما نرفتیم… ولی حسین اومد سراغمون.» و من فکر کردم… شاید محرم امسال، قرار نبود ما در کوچه راه بیفتیم؛ شاید این‌بار، دل‌هامان باید راهی شود.
اگر شما هم نامی از مساجد، حسینیه‌ها، هیئت‌ها، غلامان، پیرغلامان، مداحان، سخنرانان یا خادمان محرم در دل‌تان مانده که باید ثبت شود، برای ما بفرستید. بیایید حافظه‌ی مذهبی طالخونچه را با هم ثبت کنیم، تا نسل‌های آینده نیز محرم را از نگاه ما ببینند و بشنوند.
📌 پانوشت رسانه‌ای:
📍 گزارش میدانی: کوثر اکبری | خبرنگار طالخونچه‌نیوز
📍 روایت پایانی: مصطفی زارع | سردبیر رسانه
📍 همراهی و مشارکت: مردم عزیز طالخونچه – محرم ۱۴۴۷
📍 تهیه و تنظیم: تیم محتوای طالخونچه‌نیوز
